“Festiwal Filmowy Wajda Na Nowo”-mój pobyt w Suwałkach

W popołudniową środę wybrałam się do Suwałk na “Festiwal Filmowy Wajda Na Nowo”. Co prawda dojazd do miasta kiepski, bo pociągi tylko z przesiadką, ale jak się szuka, to się znajdzie i ja znalazłam busa. Co prawda to nie to samo, co kolej (uwielbiam jeździć pociągiem), ale czego się nie robi dla wielkiego reżysera, którego filmy uwielbiam! Przecież urodził się w Suwałkach i tam spędził wczesne dzieciństwo. Chciałam też spotkać się i porozmawiać z panią Krystyną Zachwatowicz-Wajdą wybitnym scenografem, kostiumografem, aktorką, a prywatnie żoną reżysera, jego muzą i ze wspaniałą aktorką Mają Komorowską. Niestety pani Krystyna ze względu na swój stan zdrowia, nie przyjechała na festiwal... Bardzo zła wiadomość, mam jednak nadzieję, że wszystko będzie dobrze z jej zdrowiem i jeszcze uda mi się z nią porozmawiać... Za to pani Maja Komorowska cudowna, ciepła, z ogromnym poczuciem humoru i niebywałą skromnością aktorka! No, ale wiadomo cechą ludzi wielkich, wybitnych jest właśnie skromność! Pani Maja zgodziła się udzielić wywiadu mojej przyjaciółce do naszego internetowego radia. Umożliwili nam to organizatorzy festiwalu z Suwalskiego Ośrodka Kultury, za co z całego serca dziękujemy! Od rana w czwartek 20 sierpnia zaczęły się imprezy poświęcone Andrzejowi Wajdzie, o 9:00 w kawiarni artystycznej SOK, ul. Noniewicza 7 "Śniadanie z dokumentem", na którym pokazano dwa dokumentalne filmy "Andrzej Wajda: Róbmy zdjęcie!" i "Idę do słońca" wczesny dokument Wajdy 1955 roku o wielkim rzeźbiarzu i malarzu Ksawerym Dunikowskim. Oczywiście jak na śniadanie przystało była kawa, herbata, ale też ciastka! Po śniadaniu zaplanowałyśmy z przyjaciółką zwiedzanie Suwałk (był z nami jeszcze jej chłopak)... Oprócz Andrzeja Wajdy w tym mieście urodziła się wspaniała poetka i pisarka Maria Konopnicka, a więc muzeum poetki, później oczywiście ulica Wojska Polskiego 27, bo to tu urodził się i spędził kilka wczesnych lat swojego życia Andrzej Wajda. Zwiedziliśmy jeszcze Muzeum Okręgowe w Suwałkach. Narobiło się masę kilometrów, ale jak zwiedzanie, to zwiedzanie, a w między czasie bardzo smaczny obiad w barze i kawa w przytulnej kawiarni. O 19:00 zaczęła się główna impreza, najpierw jeszcze wystawa plakatów Andrzeja Pągowskiego w Galerii Patio w Suwalskim Ośrodku Kultury, gdzie zawisło kilkadziesiąt dzieł, które plakacista na nowo stworzył do filmów wybitnego reżysera. Pan Pągowski bardzo miły i sympatyczny człowiek, a jego plakaty fenomenalne,mnie najbardziej podobał się plakat do filmu "Korczak", zresztą wszystkie świetne! – “Liczę na to, że ta wystawa zainspiruje ludzi do poznawania twórczości Andrzeja Wajdy“ – powiedział Pągowski. Po wystawie przeszliśmy do sali,kinowej w SOK, gdzie.wydarzenie poprowadził Łukasz Maciejewski, filmoznawca i krytyk filmowy. Jak stwierdził, Suwałki to najlepsze miejsce do zorganizowania takiego festiwalu..Maja Komorowska, aktorka, która przez kilkadziesiąt lat współpracowała z reżyserem, powiedziała.– "Zachwyciłam się Suwalszczyzną, którą tak bardzo kochał Wajda."  Po przemowach między innymi prezydenta Suwałk Czesława Renkiewicza i rozpoczęciu całej imprezy wyświetlono “Panny z Wilka“ mój ukochany film pana Wajdy! Cudownie było obejrzeć ukochane dzieło na dużym ekranie! Niesamowite przeżycie, łezka z oka poleciała! Od tygodnia trwały też warsztaty filmowo-multimedialne, które  poprowadził  znany aktor i ceniony reżyser teatralny pochodzący z Suwałk, Marek Cichucki. Czesław Renkiewicz, prezydent Suwałk liczy na to, że festiwal będzie kontynuowany w przyszłości.
– "Chcemy wspominać zasłużonego suwalczanina i pokazywać jego wybitne dzieła – powiedział."
 O 21.30 na Placu Marii Konopnickiej w kinie plenerowym odbył się pokaz filmu animowanego „Zabij to i wyjedz z tego miasta”, gdzie pan Andrzej Wajda udzielił głosu jednej z postaci. Wielkie przeżycie, niesamowity film anonimowy z przesłaniem!

Niestety byliśmy tylko jeden dzień, bo praca nie pozwoliła nam być na całym festiwalu, ale i tak super! Same Suwałki bardzo urokliwe (dużo fontann i pomników), pogoda na zwiedzanie dobra, nawet słońce się pokazało! A przede wszystkim bardzo mili organizatorzy, dostałyśmy z przyjaciółką koszulki i plecaki z plakatem imprezy “Festiwal Filmowy Wajda Na Nowo” wykonanym przez Andrzeja Pągowskiego.  

To był mój pierwszy pobyt w tym mieście, mam nadzieję, że nie ostatni i za roku uda mi się przyjechać na cały festiwal i więcej ciekawych miejsc zwiedzić w Suwałkach...

Rozpoczął się “Festiwal Filmowy Wajda Na Nowo”-KLIK

Kilka moich zdjęć 

 

Głównym organizatorem “Festiwalu Filmowego Wajda na Nowo“ było Miasto Suwałki i Suwalski Ośrodek Kultury we współpracy z firmą Kreacja Pro Andrzeja Pągowskiego. Wydarzenie odbyło się pod patronatem jego pomysłodawczyni Krystyny Zachwatowicz-Wajdy, a także prestiżowych instytucji związanych z filmem – Szkoły Filmowej im. Krzysztofa Kieślowskiego Uniwersytetu Śląskiego, Wajda School oraz Muzeum Sztuki i Techniki Japońskiej Manggha. Ponadto organizatorami byli też: Marszałek Województwa Podlaskiego, a sponsorem aspi . Portal medialny. Patronat medialny objęły: TVP Kultura, Jedynka Polskie Radio, Kurier Poranny, Gazeta Współczesna, DwuTygodnik Suwalski, RADIO5, Niebywałe Suwaki, KurierSuwalski.pl

Andrzej Wajda i Krystyna Zachwatowicz. Poznali się, gdy „wszystkie błędy mieli już za sobą”

 On był po trzech rozwodach, ona – po dwóch. A jednak połączyła ich miłość, która przetrwała ponad 40 lat

 

W 1975 roku w Warszawie Andrzej Wajda i Krystyna Zachwatowicz wzięli ślub, którego właściwie nie potrzebowali. Towarzyszyło im dwóch świadków –  Basia Ślesicka i Piotr Skrzynecki, który specjalnie przyjechał z Krakowa. Młodzi powiedzieli sobie „tak”, ale nie było wesela. „Moglibyśmy żyć bez tego ślubu też” – mówiła aktorka.

Już wtedy mieszkali razem. Oboje mieli za sobą doświadczenia z innych małżeństw, a przed sobą ponad 40 lat wspólnej miłości, przyjaźni, wsparcia i zrozumienia. Mogli spotkać się wcześniej, właściwie bez przerwy się mijali, przeprowadzając się do kolejnych miast, pracując w kolejnych teatrach, zmieniając kierunki studiów. Ona mówiła czasem, że mogli poznać się wcześniej. On uważał, że to dobrze, bo wszystkie błędy mieli już za sobą.

 

Andrzej Wajda i Krystyna Zachwatowicz: historia miłości

W 1971 roku Andrzej Wajda pracował w krakowskim Starym Teatrze nad spektaklem „Biesy” Dostojewskiego na podstawie adaptacji Camusa. Reżyser chciał zająć się wszystkim – pracą z aktorami, opracowywaniem tekstu oraz scenografią i dekoracją. Okazało się, że nad tym ostatnim zapanować już nie mógł.  Wtedy Piotr Skrzynecki zapowiedział, że pozna go z Krystyną Zachwatowicz – scenografką i artystką kabaretową Piwnicy pod Baranami. Para poznała się w kawiarni Kolorowa w Krakowie.

W końcu Zachwatowicz odwiedziła Wajdę w jego mieszkaniu. Długo dyskutowali o tym, w jaki sposób ma wyglądać przygotowywana sztuka. Od początku dobrze się dogadywali. Z czasem spotkania stały się coraz częstsze, a Andrzej Wajda zaczął przychodzić na występy kabaretowe swojej przyszłej żony. Podobno wchodził  potem do garderoby artystów i żartował.

„Mam śmieszną anegdotę. Graliśmy program, w którym miałam blond perukę, usta na zielono. Ale na koniec szybciutko się przebierałam w czarną sukienkę, zdejmowałam perukę, usta malowałam na czerwono i mówiłam tekst o tym, jaka ciężka jest dola aktora polskiego. Andrzej przychodzi potem do naszej kanciapki-garderoby i mówi: »Bardzo mi się pani podobała, ale kto to była ta ładna na końcu«” – wspominała Zachwatowicz po latach.

Fot. PAP/Tomasz Gzell

 

Krakowska premiera „Biesów” podobno była bardzo dobra, a zaraz po niej Wajda zaprosił Zachwatowicz do wspólnej pracy nad filmową ekranizacją „Wesela”. Zgodziła sie. Wspólnie pracowali przez dwa lata. W końcu razem wyruszyli do Szwajcarii, gdzie mieli wystawiać sztukę Dürrenmatta. Ona wtedy już była przekonana co do swoich uczuć, on stopniowo upewniał się, że właśnie dzieje się rzecz, która może się wydarzyć tylko raz w życiu. 

Wkrótce para zamieszkała na warszawskim Żoliborzu, czasami odwiedzając także ukochany Kraków. Andrzej Wajda przeżył w nim wojnę, to tam pierwszy raz się ożenił. Krystyna Zachwatowicz na Uniwersytecie Jagiellońskim skończyła historię sztuki, a następnie uzyskała dyplom na krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych. Miała również mieszkanie przy Rynku Głównym.

„Gdy związaliśmy się z Andrzejem, mieszkaliśmy tam czasem, ale na parterze był nocny lokal, turyści, wrzaski – ani spać, ani pracować. Kiedy szłam do teatru do roboty, Andrzej wychodził do Noworola, kawiarni w Sukiennicach, żeby cokolwiek napisać. I powiedział mi pewnego dnia, że do Krakowa więcej nie przyjeżdżamy, koniec. Wtedy stanęłam na głowie i znalazłam ciche mieszkanie też blisko Rynku. Był zadowolony. Urządziłam je specjalnie dla niego. Trzy pokoje na parterze, ani jednego schodka, mały ogród, wcześniej było błotniste podwórko. Siadał sobie na tarasie i pisał” – wspominała artystka.

Zachwatowicz po 20 latach porzuciła granie w Piwnicy pod Baranami. Piotr Skrzynecki miał później żartować, że niepotrzebnie poznawał Andrzeja z Krystyną – gdyby nie to, być może artystka wciąż grałaby w kabaretach. „Przenieśliśmy się do Warszawy, nie mogłam co sobota jeździć do kabaretu, zmieniły mi się priorytety, wcześniej priorytetem była Piwnica. 20 lat tam byłam. Nic poza tym nie było do rzucania, przeciwnie. Dostałam od niego to samo, co on ode mnie” – mówiła.

Fot. PAP/Tomasz Prażmowski

 

Wajda i Zachwatowicz: miłość, praca i podróże

Wajda i Zachwatowicz byli blisko siebie niemal przez cały czas. Razem pracowali, mieszkali i podróżowali. Artystka nie tylko przygotowywała scenografie do jego filmów, ale także występowała w jego produkcjach jako aktorka. W 1976 zagrała rolę Hanki Tomczyk w „Człowieku z marmuru”, a trzy lata później wcieliła się w rolę Kazi w „Pannach z Wilka”. Później były role w „Człowieku z Żelaza”, „Kronice wypadków miłosnych” czy „Korczaku”.

Po ich mieszkaniu zawsze kręciły się ich psy i koty. On pisząc, sączył whisky i palił cygara. Zawsze pisał piórem. Ona potrzebowała stołu kreślarskiego, by tworzyć projekty. W domu zawsze gotowała dla siebie i swojego męża. „Nie byłam specjalnie dobrą kucharką, w życiu mi nie przyszło do głowy, żeby coś ugotować tylko dla siebie. Ale w domu zawsze było coś do jedzenia. Uważałam, że to mój pierwszy obowiązek, dom ma być dom – śniadanie, obiad, kolacja. Czy jest tylko Andrzej, czy ktoś przychodzi – ma być nakarmiony. Żelazna zasada. Andrzej najbardziej lubił schabowego z kapustą. Moje próby znalezienia schabowego w Japonii czy we Francji nie przynosiły skutku, niestety” – wspominała.

 

Andrzej Wajda i jego czwarta żona: artyści i aktywiści

Dzięki pracy artystycznej Krystyny Zachwatowicz i Andrzeja Wajdy powstało wiele uznanych filmów, spektakli i wystaw. Przyczynili się do utworzenia Pawilonu Józefa Czapskiego w Muzeum Narodowym w Krakowie. Sam Józef Czapski, malarz i pisarz, był ich znajomym. Podobno kazał mówić do siebie „Józio”.

„Myśmy z Andrzejem go kochali po prostu. Był niezwykły. Po jego śmierci sprowadziłam wszystkie rzeczy z jego pokoiku w Maisons-Laffitte do Krakowa. Jeden z jego przyjaciół był na mnie o to wściekły, ale jak zobaczył ten odtworzony w Krakowie pokój Józia, to mnie przepraszał, bo się rozpłakał. Trudno mi racjonalnie wytłumaczyć, dlaczego to zrobiłam. Poczułam, że trzeba, bo ten pokój przecież zniknie” – opowiadała Zachwatowicz.

W 1987 roku Andrzej Wajda został laureatem prestiżowej Nagrody Kyoto (Kyoto Prize) Fundacji Inamori. Wygrał około 400 tys. dolarów. Całą kwotę przeznaczył na założenie Fundacji Kyoto – Kraków. Dzięki nim powstało Centrum Sztuki i Techniki Japońskiej „Manggha”, w którym znalazła się między innymi przestrzeń ekspozycyjna dla kolekcji sztuki japońskiej Feliksa Jasińskiego. Dziś w centrum wystawiane są prace młodych artystów, organizowane są szkolenia oraz kursy językowe.

 Fot. PAP/Jacek Bednarczyk

Krystyna Zachwatowicz: życie po śmierci męża

W sierpniu 2016 roku Andrzej Wajda powiedział swojej żonie, że chciałby się przenieść do Krakowa. Miałby bliżej do swojej ukochanej „Mangghi”, dodatkowo bardzo lubił krakowskie mieszkanie, które było spokojne, ciche i bezpieczne. „Może to był sygnał, że on chce jakby zamykania wszystkiego” – mówiła później Zachwatowicz. Nigdy nie rozmawiali o śmierci. Reżyser uważał, że nie istnieje życie pozagrobowe. Ten pogląd podziela zresztą jego żona.

Wajda zmarł 9 października 2016 roku w Warszawie. Został pochowany obok swoje matki na krakowskim cmentarzu na Salwatorze. Zgodnie z jego wolą zapisaną w testamencie, pieniądze z tantiem wspierają Fundację Kyoto – Kraków, która obecnie przyznaje także stypendia dla młodych twórców. Krystyna Zachwatowicz wciąż dba o to, by pamięć o jej mężu nie ucichła. W 2018 roku jego imieniem został nazwany skwer na krakowskich Plantach. Nieprzypadkowo właśnie tam. Podczas przyjęcia z okazji swoich  90. urodzinach Wajda powiedział, że chciałby iść do raju, ale tylko wtedy, jeśli raj będzie w Krakowie. „Planty latem w słońcu najlepiej się do tego nadają” – powiedział.

W Muzeum Narodowym w Krakowie mogliśmy także oglądać wystawę poświęconą życiu i twórczości reżysera. Teraz Krystyna Zachwatowicz szuka miejsca na stałą wystawę, która mogłaby o nim przypominać. Artystka stara się także, by notatki, które Andrzej Wajda pisał przez całe życie, zostały opracowane.

„Zawsze przyznawał publicznie – za swoim przyjacielem, malarzem Andrzejem Wróblewskim – że po śmierci nie ma nic. Wiadomo, zostanie »Manggha«, dom, zbiory, więc trzeba napisać jakiś testament, ale o tym mówił rzeczowo, że należy to uporządkować. Nic więcej. Ale gdybym ja wiedziała, że odchodzę przed nim, też bym się martwiła. Takie rozerwanie, po tylu latach” – mówiła Zachwatowicz.

 

 Fot. EPA/TIM BRAKEMEIER/ PAP

 

 Fot. PAP/Grzegorz Rogiński

 

 Autor: Kamila Geodecka-VIVA

 

Pa: Pozwoliłam sobie wkleić ten artykuł, bo to moja ukochana para twórców! Wspaniali pod każdym względem artyści! ❤

 

 Polecam książkę Andrzej Wajda ostatni romantyk polskiego kina. O poznaniu pary, ślubie, po prostu o tym, jak się zaczęła ich wielka miłość, wspólne życie, przedsięwzięcia. Album zawiera galerię zdjęć prezentującą ważne momenty z życia Andrzeja Wajdy,

 

Spotkanie z matką – wiersz Konstantego Ildefonsa Gałczyńskiego opatrzony muzyką Vangelisa recytuje Roman Polański

 Spotkanie z matką – wiersz Konstantego Ildefonsa Gałczyńskiego opatrzony muzyką Vangelisa recytuje Roman Polański.

To jest tak piękne, że nie wiem, co napisać... Magiczna muzyka Vangelisa z filmu Łowca androidów i głos Polańskiego, który pięknie recytuje cudowny wiersz Gałczyńskiego! Łzy płyną mi po policzkach... Aż musiałam zrobić klip! Odpłynęłam, zatopiłam się i zniknęłam całkiem oszołomiona całością! ❤

Grób Andrzeja Wajdy na Cmentarzu Salwatorskim w Krakowie i Festiwal Filmowy Wajda na Nowo w Suwałkach afisz z programem!

Program festiwalu-KLIK

 

Obiecane zdjęcia grobu mistrza Andrzeja Wajdy na Cmentarzu Salwatorskim w Krakowie!

Cudowne dni w magicznym Krakowie!

 

       

Multimedialna ławeczka Zbigniewa Wodeckiego na Powiślu.

 

Skwer Zbigniewa Wodeckiego na krakowskich Plantach
na wysokości ul. św. Marka i Westerplatte. 

 

 Grób mistrza na Cmentarzu Rakowickim

 

Być w Krakowie i nie zwiedzić miejsc związanych ze swoim idolem...

 

 Wspaniale podana i przepyszna herbata w Cafe Manggha w Muzeum Sztuki i Kultury Japońskiej Manggha. 

 

Najpierw oczywiście zwiedzanie dwóch fantastycznych wystaw Ohara Koson  czyli Japońskie drzeworyty z kolekcji Adriana Ciceu i Botaniczne poszukiwania SZTUKA BOTANICZNA XXI WIEKU.
Muzeum Sztuki i Techniki Japońskiej Manggha zostało powołane do życia z inicjatywy Andrzeja Wajdy i Krystyny Zachwatowicz-Wajdy. Wspaniałe miejsce na mapie Krakowa! Pisałam o powstaniu muzeum parę postów temu: KLIK Zdjęcia mam, ale jeszcze w telefonie, nie miałam czasu wrzucić do laptopa, na razie odsyłam do strony muzeum  KLIK

 

 Dama z gronostajem w Muzeum Czartoryskich obraz autorstwa Leonarda da Vinci

 

Obraz namalowany około 1489 roku, wykonany w technice olejnej, z użyciem tempery, na desce orzechowej o wymiarach 54,7 na 40,3 cm. Przedstawia Cecylię Gallerani, kochankę księcia Ludwika Sforzy. Widzieć na żywo takie arcydzieło, niezapomniane  i  nie do opisania  przeżycie! Stałam jak zahipnotyzowana  i wpatrzona w to arcydzieło!

Rydlówka czyli – zabytkowy dworek, znajdujący się w Krakowie przy ul. Tetmajera 28 w Bronowicach Małych, w którym 20 listopada 1900 roku odbyło się wesele poety Lucjana Rydla z chłopską córką Jadwigą Mikołajczykówną. Wydarzenie to uwiecznił Stanisław Wyspiański w swoim dramacie Wesele. Portret Lucjana Rydla namalowany przez Stanisława Wyspiańskiego w 1894 roku!

 

Muzeum jedyne w swoim rodzaju, bajeczny klimat, jak bym przeniosła się w czasie, przyroda cudowna!

Oczywiście musiałam być jeszcze na Cmentarzu Salwatorskim na grobie mistrza Andrzeja Wajdy i zapalić świeczkę. Zdjęcia w kolejnym poście...

Niestety Kraków odwiedzę dopiero w następne wakacje, smutno...